BURADA GENELDE ALBÜMLERİN , KAPAKLARIN , MÜZİSYEN YADA GRUPLARIN HİKAYELERİNİ YAYINLAMAYA ÇALIŞIYORUM. ELİMİZDE TUTTUĞUMUZ ALBÜMÜN BİR HİKAYESİ OLMASINI ÇOK ÖNEMSİYORUM. BU HİKAYELERİN PLAĞA BÜYÜK BİR MANEVİ DEĞER KATTIĞINI VE TOPLANMAYA DEĞER KILDIĞINI DÜŞÜNÜYORUM. BUGÜN BİR PLAK KOLLEKSİYONERİNDEN BAHSETMEK İSTİYORUM. KENDİSİ 2003 YILINDA ALKOL VE YALNIZLIK İÇİNDE ÖLMÜŞ BİR FİGÜRAN. HİKAYENİN BAŞLANGICI 2003 E KADAR NADİREN 2003 DEN SONRA İSE HERYERDE KARŞIMIZA ÇIKMAYA BAŞLAYAN ETİKETİNDE PALA BIYIKLI BİR ADAM RESMİ ÇİZİLİ OLAN 45 LİKLER. “KENDİSİNİ AMATÖR KAHIRKEŞ SANAT UZMANI” OLARAK TANIMLAYAN MASİST GÜL ÇİZİM KONUSUNDAKİ HÜNERLERİNİ SADECE SAHİP OLDUĞU PLAKLARIN ÜZERİNDE DEĞİL KENDİ KENDİNE DEFTERLER DOLUSU ÇİZDİĞİ “KALDIRIM DESTANI – KALDIRIM KURDUNUN HAYATI” İSİMLİ ÇİZGİ ROMANLARINDA DA GÖSTERMİŞTİR. (BENT YAYINLARI TARAFINDAN KİTAP OLARAK BASILDI). ŞİMDİ İYİ ADAMLIĞININ YANISIRA İYİDE BİR PLAK KOLLEKSİYONERİ OLAN CEM ŞEFTALİCİOĞLUNUN MASİST GÜL İLE İLGİLİ 2005 YILINDA YAZDIĞI BİR YAZIYI PAYLAŞMAK İSTİYORUM.
“Rahmetli figüran.. kel başı, aşırı iri yapılı ve kaslı vücüdu ve de en önemlisi kaytan mı kaytan bıyıkları ile herkesin filmlerde gördüğünde hemen tanıdığı bir abiydi.. kendisi aslen iranlı idi ve 2 yıl önce yalnızlık içinde öldü.. öldükten sonra, zaten alkol yüzünden yavaş yavaş elden çıkarmaya başlamış olduğu plakları piyasaya dağıldı.. kaba ama kullanılagelen bir tabirle “patladı”.. plakların dışında el emeği göz nuru kolajları, çizimleri ve en önemlisi şiirleri de efemera koleksiyonerlerince paylaşıldı..
bugün yarın plakçıları gezerken eğer göbek etiketinde kel ve bıyıklı bir adam ilüstrasyonu olan bir plak görürseniz (muhtemelen kapaksızdır) bilin ki o masist’in alkol eşliğinde yapayalnız defalarca dinlediği plaklardan biridir.. ya da kapaklı ise plak, kapağa adını muhakkak yazmıştır arap harfleriyle..
ölümünden önce ve sonra piyasaya dağılan plaklardan abinin müzik zevkini ve önceliklerini anlayabiliyoruz… muhtemelen alkole para bulabilmek için önce pop ağırlıklı plaklarını elden çıkarmış kendisi.. ölümünden sonra ise ümmü gülsüm’den başlayıp türkiye’de hiç bilinmeyen arap ve orta doğu müzisyenlerine doğru giden bir arşiv ortaya çıktı.. abi belli ki bu plaklarından ayrılamamış son anına kadar..
bu ayrılamamışlığı muhtemelen son dönemlerde yaptığı bir kolajdan da anlayabiliriz.. bu kolajda genç masist (kendini çizdiğinde hep genç halini çizmiş) sonbahar yapraklarının zeminini okşadığı bir park ortamında tek başına bir bankta oturmuş.. bankta bir ümmü gülsüm plağı.. kolajın adı ise el yazısı ile verilmiş: bunalım
bu kolaj ve ilüstrasyonlardaki el işçiliği de abinin yalnızlığını anlatır gibidir aslında.. küçücük kağıtlara, nerdeyse ne bulduysa bir şeyler yazıp çizmiş.. öyle ayrıntılı ve emek verildiği şeyler var ki bıraktıkları arasında, hepsi yalnızlık kokan hepsi karanlık ruh hallerinin aktarımı olan..
şiirleri de aynı şekilde mutlak bir yalnızlık, bunalım ve pek çok kişinin kendisinden asla beklemeyeceği sürrealist dışavurumlarla doludur..
bahsettiğim “patlama” yaşandığında plaklardan ziyade bu el yazmaları ve kolajların dağılması çok elem vericiydi.. o zamanlar bunların bir kitapta toplamak isteyen birinden bahsedilmişti.. ama böyle bir şey olmadı ve olması da zor sanki artık.. çünkü muhtemelen materyaller dağıldı (bazısının dağıldığını gözümle gördüm) ve artık eksiksiz bir araya gelmesi nerdeyse imkansız gibi..
bu dolu ve sanatçı insan kendini yedi bitirdi belli ki.. kurtulabilir miydi ya da bunu zaten ister miydi şu an bilmek imkansız.. dostu ahbabı akrabası da yoktu belli ki evi ölümünden sonra eskiciler tarafından paylaşıldığı için.. ne olurdu farklı bir geleceği ya da sonu olabilir miydi masist gül’ün..
allah rahmet eylesin..”
HERHANGİBİR YERDE KARŞINIZA ÇIKABİLECEK MASİST GÜL KOLLEKSİYONUNDAN PLAKLAR …(ETİKETİN BİR YÜZÜNE İSMİNİ YAZIP ÖBÜR YÜZÜNE KENDİ PORTRESİNİ RESİMLİYOR)
